Boerderij met twee hartjes
Ruimte om te ondernemen

Boerderij met twee hartjes

Cor Hospes
November 22, 2023
22.11.2023

Meer verhalen lezen?

Buitenstate inspireert je graag over het buitenleven. Vul je naam en e-mailadres in.

Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Buitenstate.nlRuimte om te ondernemen
Boerderij met twee hartjes

Een monumentaal 17e eeuws pronkstuk in de Krimpenerwaard. Langs de Hollandsche IJssel met een groots uitzicht over een slangenlandschap. Het is het hoofdkwartier van de online wijnwinkel van Karin Brunia. “Je komt de stad uit, rijdt de dijk af en bent direct op vakantie.”

Boerderij
Hollandsche IJsselboerderij met hartjes
Twee gemetselde hartjes

“Leuk is dit hè”, zegt zij. “In de gevel van de boerderij zitten twee gemetselde hartjes.” Hoe langer je naar de voorgevel kijkt, hoe meer siermetselwerk je ziet. Schuine en dwarse lijnen, met boven de ramen gemetselde accoladebogen. Niet bedoeld om goede sier te maken, maar vooral pragmatisch. “Om de gevel te verstevigen, en de twaalfruitschuiframen op de juiste plek te houden.”

Buikje

Karin Brunia woont in een monumentale boerderij aan de Hollandsche IJssel. Het voorhuis is in 1650 gebouwd op staal zoals dat heet, zonder heipalen direct op de harde achtergrond. De boerderij groeit uit tot een lengte van 34 meter. “Als je alleen naar de voorkant kijkt, oogt de boerderij als een superschattig klein huisje. En loop eens naar de zijkant. Zie je, het voorhuis bolt een beetje naar buiten. Alsof het door alle uitbreidingen een buikje heeft gekregen.”

Flevoland en antikraak

Karin groeit op in een Flevoland, in een boerderij. Haar vader heeft een hovenierbedrijf. Na haar middelbare school gaat zij Economie & management studeren in Groningen. Daar ontmoet zij haar vriend Jos. Hij krijgt na zijn studie een baan als chemisch technoloog in de Rotterdamse Botlek. Zij gaat naar Amsterdam en verhuist van het ene antikraakpand naar het andere. Makkelijk en goedkoop als je studeert. “Niet als je overdag werkt, en ’s avonds hoort dat je over twee weken opnieuw moet verhuizen.”

Buitenkachel in Rotterdam

Zij verhuist naar Jos in Rotterdam. Maar na jaren begint haar plattelandsdrang op te spelen. Zij wil de stad uit. Niet naar een dorp, maar echt naar buiten, in een boerderij. Een verlangen aangewakkerd in coronatijd. “Ik vond de stad echt beklemmend. Je kon nergens naartoe, behalve steeds hetzelfde rondje lopen.” Sommigen dingen kunnen ook niet in een stad. Die beperkt je. “Ik had een buitenkachel gekocht en het vuur aangezet op het balkon van ons appartement. Na vijf minuten stond de buurman aan de deur. ‘Waar was ik in godsnaam mee bezig?’ Hij had een punt. Zo’n buitenkachel, nee, moet je niet doen in de stad.”

Malolactische fermentatie

Ook haar hobby begint serieuze vormen aan te nemen. Zij verkoopt online wijn. Dat is eigenlijk de schuld van Jos, zegt zij. Hij is opgegroeid met wijn. Karin vindt zijn geleuter over malolactische fermentatie, schilweking en restsuiker aanvankelijk maar geneuzel. Drinkt geen wijn, ja, suikerzoete Liebfraumilch. Maar Jos steekt haar aan. Ook omdat ze beiden van lekker eten en goed koken houden, en daar horen fijne glaasjes rood, wit of rosé bij. Hij neemt haar mee naar wijnboeren in Frankrijk en zo gaan de eerste doosjes mee naar huis. “Dan horen we, wauw, dit is mooi, waar hebben jullie dit vandaan?”.

buitenstate woonboerderij
Dan horen we, wauw, dit is mooi, waar hebben jullie dit vandaan?

Geen Dolly Parton-wijn

Wat gebeurt. De dozen en kisten stapelen zich thuis meer en meer op, en ineens bedenkt zij, ik ga van wijnverkoop mijn werk maken. Karin behaalt de benodigde papieren en vergunningen, schrijft zich in bij de KvK en start naast haar vaste baan de online wijnwinkel Puike Wijnen. Europese wijnen die je niet bij anderen vindt. Geen rechttoe rechtaan Dolly Parton-wijnen of fruitbommen, nee, het mag wel wat eleganter. Met wat zuren en frisheid die het krachtige rood en boterige wit net iets optillen. “Anders is de balans weg.” De wijndozen heeft zij verspreid over meerdere Shurguards in de stad. Onhandig en onoverzichtelijk. “Ook mijn groeiende wijnvoorraad had dringend ruimte nodig.”

Bang voor de Algerabrug

Op zoek naar een wijnvoorraadwoonhuis rijden ze door de polders en het groen tussen Rotterdam en Den Haag. De Hoeksche Waard? Nee, te saai, te veel rechttoe rechtaan. Rockanje en Oostvoorne, zeker, handig voor Jos, zo vlak onder de Europoort. Maar dan moet zij op weg naar huis steeds langs de Botlek. De Krimpenerwaard valt ook af. Vanwege de Algerabrug, de verbinding tussen Krimpen en Capelle aan den IJssel, echt een verkeersknooppunt, horen ze. Daarbij: “Ik had al eens aan deze dijk gekeken en vond het niks.”

Lastige isolatieklusjes

Dat verandert als zij twee jaar geleden van haar Buitenstate-makelaar een tip krijgt, de boerderij met het buikje. Het karakter, de sfeer, het rieten wolfdak, Karin gaat om, en nee, het huis is nog lang niet klaar. Hoeft ook niet. “Dit is een lange termijn project. Als ik het binnen een half jaar spic en span had willen inrichten, volledig naar mijn smaak, dan was ik volledig in de stress geraakt, en had er zeker nog wat geld bij gemoeten.” Gelukkig heeft zij een handige vader die graag klust. Omdat het een monumentaal pand is, kan hij niet als een dolle door de ruimte bulldozeren. Niet dat ze dat wil, maar dat maakt isolatieklusjes soms wat lastiger. Zij wijst naar de twaalfruitschuiframen van het voorhuis. Al die losse raampjes. Wanneer je die moet vervangen door dubbel glas, met behoud van het buitenaanzicht, dat is een duur grapje. “Je kunt een kozijn met dubbel glas achter die monumentale ramen zetten. Dan verandert er niks aan de buitenkant.”

De boerderij met het buikje

de verbouwde keuken
opslag wijn in de boerderijwijnboerderij

Boenhok

De boerderij staat in Ouderkerk aan den IJssel. Pal achter de dijk die door de jaren heen flink is opgehoogd. Het vergt dan ook een steil afzakkertje met de auto naar beneden. Het voetpad naar de voordeur, nee, ook dat is niet zonder uitglijdgevaar. Maar wauw, wat een ruimte benedendijks. Overal in de tuin prettige zitjes. Langs de waterkant een opgeknapt boenhok. Karin: “De boer waste er zijn handen, klompen en melkbussen. Het water was in die tijd veel helderder en schoner. Zwemmen? Dat zou ik nu liever laten.” Verderop in de tuin een half-open hooiberg (“niet heel erg authentiek”). Zij wil erin proeverijen geven. De barbecue staat al klaar. Misschien maakt zij de ruimte rondom dicht met glas. Met een tweede verdieping bovenin. “Alles is hier een mogelijkheid, een kans, en dat vind ik heerlijk. Ik blijf fantaseren”, zegt zij, turend over het polderlandschap vol weidevogels waarvan de sloten en percelen zich eindeloos uitrekken richting de horizon. Met een glimlach: “Wat een uitzicht. We zijn dit steeds meer gaan waarderen.”

Gitaren in de geitenschuur

Links staat de oude geitenschuur, als een vleugel aan het huis geplakt. Met Monumentenzorg in oude staat teruggebracht. Incluis oudhollandse dakpannen en geteerde Douglas-planken van de Veluwe. “Ook de andere stallen bestonden uit zwarte planken”, vertelt Karin, “maar die zijn later door steen vervangen.” Op het dak van de geitenschuur prijkt een makelaar, een decoratief kroontje op de punt van een gevel in de vorm van een hartje -en dat is hartje nummer drie. Vandaag is de geitenschuur een mancave van Jos. Met ruimte voor zijn eigen wijncollectie. Aan de muur hangen vijftien gitaren. Alleen de posters van zijn muzikale helden ontbreken, maar garandeert Karin, die gaan er zeker komen.

Kaaskelder

In de 17e eeuw loop je via de achterdeur van het voorhuis naar buiten. Een eeuw later sta je in de koeienstal, vandaag veranderd in een fraaie slaap- en badkamer. Of je gaat een paar traptreden naar beneden, onder het voorhuis naar de kaaskelder. Die is er nog steeds. Met op de vloer de originele plavuizen, tegen de muur planken waarop de Goudse kazen lagen te rusten. “Boeren besluiten zelf kaas te maken als ze vinden dat ze te weinig geld voor hun melk krijgen”, vertelt Karin. Zelfkazers, heten ze. Kaas rijpt het beste op een temperatuur tussen 10 en veertien graden, en bij een vrij hoge luchtvochtigheid. Een kelder is daarvoor ideaal. “En ja, bedenkt de boer als zijn kaaskelder klaar is, dan kan ik er net zo goed iets bovenop zetten. Dat is de opkamer, in het voorhuis.”

Wijnopslag in de deel

Zodra Karin in de deel staat, formaatje 17 meter lang, begint ze te glunderen. Overal waar je kijkt stellingen met dozen wijn. Centraal staat een proeftafel, bij de oude drinkbekers van koeien. “Hier hebben de ramen wel dubbelglas. Om de wijnen qua temperatuur stabiel te houden. Daarom hebben we de buitenmuren extra geïsoleerd.” In een hoek een oude kaaspers. Nee, Karin noch Jos heeft zelfkazer-ambitie. Wel persen ze walnotenolie. In hun tuin staan vijf walnotenbomen, en die geven in het najaar een flinke oogst. Per dag zomaar een emmer vol. “Na een jaar drogen kun je daarvan een lekkere olie maken.” Boven de deel wacht een logeerkamer. Handig als een proeverij je doet duizelen. “Qua oppervlakte kun je van die hele zolderdieping een zelfstandig appartement maken. Wel met een buiteningang. Ik wil niet dat iedereen door mijn opslag komt.”

Rembrandtiaanse bedstee

Hoogste tijd voor een glaasje, in het prachtige voorhuis. Vol karakter door de antieke Franse plavuizen, loeioude stevige balken en de afgebladderde muur van ijsselsteentjes. “Die steentjes scheiden een zout af en dat zorgt ervoor dat het stuc er vanzelf vanaf valt”. Voor die steentjesmuur heeft haar vader over de volle lengte een kookblok gebouwd, op de plek van de oude stookplaats. Ook opvallend in het voorhuis is de houten draaitrap die leidt naar een lege zolder vol mogelijkheden. In de aangrenzende opkamer vind je een Rembrandtiaanse bedstee die gerust ook het stempel monumentaal mag dragen. “Het hout is bewerkt met dezelfde motieven als het voorste gedeelte van de trap in de andere kamer. Daar is over nagedacht”, zegt zij, als zij op tafel een fles bubbels van Pierre Morlet zet. Verrassend vol, met een korreltje toast, vleugje vanille en druppie honing. “Ik ben gek op champagne.” Na een tweede glaasje waan je je binnen echt in de Dordogne. “Dat hebben wij ook. Je komt de stad uit, rijdt de dijk af, en bent direct op vakantie.”

Puike Wijnen

Nieuwgierig naar die verrassende puike wijnen van Karin? Maak een afspraak bij haar thuis. Je kunt enkele van haar flessen ook proeven bij restaurants in en rond Rotterdam. Verder staat zij op verschillende boerenmarkten. Goed voor haar zichtbaarheid en naamsbekendheid, zegt zij. Want zo’n webwinkel is leuk, net zoals als die hartjes en duimpjes op sociale media. Maar mensen willen toch echt dat verhaal over die wijnmaker horen, en hoe zijn glas proeft en ruikt. Meer info: www.puikewijnen.nl

Fotografie: Rosella Fennis

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Duizend jaar geleden is de Krimpenerwaard een ondoordringbaar moerasbos, omzoomd door drie rivieren: de Hollandse IJssel, de Lek en het veenriviertje de Vlist. In de middeleeuwen mogen boeren het gebied bebouwen, op basis van een overeenkomst (een cope) met de grondeigenaar. Elk perceel niet breder dan tien meter, maar je mag dat wel zo ver als je wilt naar achteren uitbreiden.  Vandaar dat de Krimpenerwaard nog altijd bestaat uit smalle percelen, omringd door in totaal 3000 kilometer slootjes. Het resultaat: het grootste slagenlandschap ter wereld. Rond 1600 begint het water in de Krimpenaarwaard te stijgen en moeten molens ervoor zorgen dat de bewoners droge voeten houden. Door dat droogmalen gaat de veengrond inklinken, waardoor die alsmaar dieper daalt. Daarom moeten die dijken rondom steeds hoger. De laatste dijkverhoging is in de jaren tachtig.

Cor Hospes
4.13.2021
11.22.2023
Hopelijk heb je ervan genoten!
Cor Hospes
15.4.2021
22.11.2023
Ruimte om te ondernemen

Boerderij met twee hartjes

Meer verhalen lezen?

Buitenstate inspireert je graag over het buitenleven. Vul je naam en e-mailadres in.

Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Buitenstate.nlRuimte om te ondernemen
Boerderij met twee hartjes

Een monumentaal 17e eeuws pronkstuk in de Krimpenerwaard. Langs de Hollandsche IJssel met een groots uitzicht over een slangenlandschap. Het is het hoofdkwartier van de online wijnwinkel van Karin Brunia. “Je komt de stad uit, rijdt de dijk af en bent direct op vakantie.”

Boerderij Hollandsche IJsselboerderij met hartjes
wijnen
Boerderij met twee hartjes
Twee gemetselde hartjes

“Leuk is dit hè”, zegt zij. “In de gevel van de boerderij zitten twee gemetselde hartjes.” Hoe langer je naar de voorgevel kijkt, hoe meer siermetselwerk je ziet. Schuine en dwarse lijnen, met boven de ramen gemetselde accoladebogen. Niet bedoeld om goede sier te maken, maar vooral pragmatisch. “Om de gevel te verstevigen, en de twaalfruitschuiframen op de juiste plek te houden.”

Buikje

Karin Brunia woont in een monumentale boerderij aan de Hollandsche IJssel. Het voorhuis is in 1650 gebouwd op staal zoals dat heet, zonder heipalen direct op de harde achtergrond. De boerderij groeit uit tot een lengte van 34 meter. “Als je alleen naar de voorkant kijkt, oogt de boerderij als een superschattig klein huisje. En loop eens naar de zijkant. Zie je, het voorhuis bolt een beetje naar buiten. Alsof het door alle uitbreidingen een buikje heeft gekregen.”

Flevoland en antikraak

Karin groeit op in een Flevoland, in een boerderij. Haar vader heeft een hovenierbedrijf. Na haar middelbare school gaat zij Economie & management studeren in Groningen. Daar ontmoet zij haar vriend Jos. Hij krijgt na zijn studie een baan als chemisch technoloog in de Rotterdamse Botlek. Zij gaat naar Amsterdam en verhuist van het ene antikraakpand naar het andere. Makkelijk en goedkoop als je studeert. “Niet als je overdag werkt, en ’s avonds hoort dat je over twee weken opnieuw moet verhuizen.”

Buitenkachel in Rotterdam

Zij verhuist naar Jos in Rotterdam. Maar na jaren begint haar plattelandsdrang op te spelen. Zij wil de stad uit. Niet naar een dorp, maar echt naar buiten, in een boerderij. Een verlangen aangewakkerd in coronatijd. “Ik vond de stad echt beklemmend. Je kon nergens naartoe, behalve steeds hetzelfde rondje lopen.” Sommigen dingen kunnen ook niet in een stad. Die beperkt je. “Ik had een buitenkachel gekocht en het vuur aangezet op het balkon van ons appartement. Na vijf minuten stond de buurman aan de deur. ‘Waar was ik in godsnaam mee bezig?’ Hij had een punt. Zo’n buitenkachel, nee, moet je niet doen in de stad.”

Malolactische fermentatie

Ook haar hobby begint serieuze vormen aan te nemen. Zij verkoopt online wijn. Dat is eigenlijk de schuld van Jos, zegt zij. Hij is opgegroeid met wijn. Karin vindt zijn geleuter over malolactische fermentatie, schilweking en restsuiker aanvankelijk maar geneuzel. Drinkt geen wijn, ja, suikerzoete Liebfraumilch. Maar Jos steekt haar aan. Ook omdat ze beiden van lekker eten en goed koken houden, en daar horen fijne glaasjes rood, wit of rosé bij. Hij neemt haar mee naar wijnboeren in Frankrijk en zo gaan de eerste doosjes mee naar huis. “Dan horen we, wauw, dit is mooi, waar hebben jullie dit vandaan?”.

Boerderij met twee hartjes
Dan horen we, wauw, dit is mooi, waar hebben jullie dit vandaan?

Geen Dolly Parton-wijn

Wat gebeurt. De dozen en kisten stapelen zich thuis meer en meer op, en ineens bedenkt zij, ik ga van wijnverkoop mijn werk maken. Karin behaalt de benodigde papieren en vergunningen, schrijft zich in bij de KvK en start naast haar vaste baan de online wijnwinkel Puike Wijnen. Europese wijnen die je niet bij anderen vindt. Geen rechttoe rechtaan Dolly Parton-wijnen of fruitbommen, nee, het mag wel wat eleganter. Met wat zuren en frisheid die het krachtige rood en boterige wit net iets optillen. “Anders is de balans weg.” De wijndozen heeft zij verspreid over meerdere Shurguards in de stad. Onhandig en onoverzichtelijk. “Ook mijn groeiende wijnvoorraad had dringend ruimte nodig.”

Bang voor de Algerabrug

Op zoek naar een wijnvoorraadwoonhuis rijden ze door de polders en het groen tussen Rotterdam en Den Haag. De Hoeksche Waard? Nee, te saai, te veel rechttoe rechtaan. Rockanje en Oostvoorne, zeker, handig voor Jos, zo vlak onder de Europoort. Maar dan moet zij op weg naar huis steeds langs de Botlek. De Krimpenerwaard valt ook af. Vanwege de Algerabrug, de verbinding tussen Krimpen en Capelle aan den IJssel, echt een verkeersknooppunt, horen ze. Daarbij: “Ik had al eens aan deze dijk gekeken en vond het niks.”

Lastige isolatieklusjes

Dat verandert als zij twee jaar geleden van haar Buitenstate-makelaar een tip krijgt, de boerderij met het buikje. Het karakter, de sfeer, het rieten wolfdak, Karin gaat om, en nee, het huis is nog lang niet klaar. Hoeft ook niet. “Dit is een lange termijn project. Als ik het binnen een half jaar spic en span had willen inrichten, volledig naar mijn smaak, dan was ik volledig in de stress geraakt, en had er zeker nog wat geld bij gemoeten.” Gelukkig heeft zij een handige vader die graag klust. Omdat het een monumentaal pand is, kan hij niet als een dolle door de ruimte bulldozeren. Niet dat ze dat wil, maar dat maakt isolatieklusjes soms wat lastiger. Zij wijst naar de twaalfruitschuiframen van het voorhuis. Al die losse raampjes. Wanneer je die moet vervangen door dubbel glas, met behoud van het buitenaanzicht, dat is een duur grapje. “Je kunt een kozijn met dubbel glas achter die monumentale ramen zetten. Dan verandert er niks aan de buitenkant.”

De boerderij met het buikje

Boerderij met twee hartjes
Boerderij met twee hartjesBoerderij met twee hartjes

Boenhok

De boerderij staat in Ouderkerk aan den IJssel. Pal achter de dijk die door de jaren heen flink is opgehoogd. Het vergt dan ook een steil afzakkertje met de auto naar beneden. Het voetpad naar de voordeur, nee, ook dat is niet zonder uitglijdgevaar. Maar wauw, wat een ruimte benedendijks. Overal in de tuin prettige zitjes. Langs de waterkant een opgeknapt boenhok. Karin: “De boer waste er zijn handen, klompen en melkbussen. Het water was in die tijd veel helderder en schoner. Zwemmen? Dat zou ik nu liever laten.” Verderop in de tuin een half-open hooiberg (“niet heel erg authentiek”). Zij wil erin proeverijen geven. De barbecue staat al klaar. Misschien maakt zij de ruimte rondom dicht met glas. Met een tweede verdieping bovenin. “Alles is hier een mogelijkheid, een kans, en dat vind ik heerlijk. Ik blijf fantaseren”, zegt zij, turend over het polderlandschap vol weidevogels waarvan de sloten en percelen zich eindeloos uitrekken richting de horizon. Met een glimlach: “Wat een uitzicht. We zijn dit steeds meer gaan waarderen.”

Gitaren in de geitenschuur

Links staat de oude geitenschuur, als een vleugel aan het huis geplakt. Met Monumentenzorg in oude staat teruggebracht. Incluis oudhollandse dakpannen en geteerde Douglas-planken van de Veluwe. “Ook de andere stallen bestonden uit zwarte planken”, vertelt Karin, “maar die zijn later door steen vervangen.” Op het dak van de geitenschuur prijkt een makelaar, een decoratief kroontje op de punt van een gevel in de vorm van een hartje -en dat is hartje nummer drie. Vandaag is de geitenschuur een mancave van Jos. Met ruimte voor zijn eigen wijncollectie. Aan de muur hangen vijftien gitaren. Alleen de posters van zijn muzikale helden ontbreken, maar garandeert Karin, die gaan er zeker komen.

Kaaskelder

In de 17e eeuw loop je via de achterdeur van het voorhuis naar buiten. Een eeuw later sta je in de koeienstal, vandaag veranderd in een fraaie slaap- en badkamer. Of je gaat een paar traptreden naar beneden, onder het voorhuis naar de kaaskelder. Die is er nog steeds. Met op de vloer de originele plavuizen, tegen de muur planken waarop de Goudse kazen lagen te rusten. “Boeren besluiten zelf kaas te maken als ze vinden dat ze te weinig geld voor hun melk krijgen”, vertelt Karin. Zelfkazers, heten ze. Kaas rijpt het beste op een temperatuur tussen 10 en veertien graden, en bij een vrij hoge luchtvochtigheid. Een kelder is daarvoor ideaal. “En ja, bedenkt de boer als zijn kaaskelder klaar is, dan kan ik er net zo goed iets bovenop zetten. Dat is de opkamer, in het voorhuis.”

Wijnopslag in de deel

Zodra Karin in de deel staat, formaatje 17 meter lang, begint ze te glunderen. Overal waar je kijkt stellingen met dozen wijn. Centraal staat een proeftafel, bij de oude drinkbekers van koeien. “Hier hebben de ramen wel dubbelglas. Om de wijnen qua temperatuur stabiel te houden. Daarom hebben we de buitenmuren extra geïsoleerd.” In een hoek een oude kaaspers. Nee, Karin noch Jos heeft zelfkazer-ambitie. Wel persen ze walnotenolie. In hun tuin staan vijf walnotenbomen, en die geven in het najaar een flinke oogst. Per dag zomaar een emmer vol. “Na een jaar drogen kun je daarvan een lekkere olie maken.” Boven de deel wacht een logeerkamer. Handig als een proeverij je doet duizelen. “Qua oppervlakte kun je van die hele zolderdieping een zelfstandig appartement maken. Wel met een buiteningang. Ik wil niet dat iedereen door mijn opslag komt.”

Rembrandtiaanse bedstee

Hoogste tijd voor een glaasje, in het prachtige voorhuis. Vol karakter door de antieke Franse plavuizen, loeioude stevige balken en de afgebladderde muur van ijsselsteentjes. “Die steentjes scheiden een zout af en dat zorgt ervoor dat het stuc er vanzelf vanaf valt”. Voor die steentjesmuur heeft haar vader over de volle lengte een kookblok gebouwd, op de plek van de oude stookplaats. Ook opvallend in het voorhuis is de houten draaitrap die leidt naar een lege zolder vol mogelijkheden. In de aangrenzende opkamer vind je een Rembrandtiaanse bedstee die gerust ook het stempel monumentaal mag dragen. “Het hout is bewerkt met dezelfde motieven als het voorste gedeelte van de trap in de andere kamer. Daar is over nagedacht”, zegt zij, als zij op tafel een fles bubbels van Pierre Morlet zet. Verrassend vol, met een korreltje toast, vleugje vanille en druppie honing. “Ik ben gek op champagne.” Na een tweede glaasje waan je je binnen echt in de Dordogne. “Dat hebben wij ook. Je komt de stad uit, rijdt de dijk af, en bent direct op vakantie.”

Puike Wijnen

Nieuwgierig naar die verrassende puike wijnen van Karin? Maak een afspraak bij haar thuis. Je kunt enkele van haar flessen ook proeven bij restaurants in en rond Rotterdam. Verder staat zij op verschillende boerenmarkten. Goed voor haar zichtbaarheid en naamsbekendheid, zegt zij. Want zo’n webwinkel is leuk, net zoals als die hartjes en duimpjes op sociale media. Maar mensen willen toch echt dat verhaal over die wijnmaker horen, en hoe zijn glas proeft en ruikt. Meer info: www.puikewijnen.nl

Fotografie: Rosella Fennis

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Duizend jaar geleden is de Krimpenerwaard een ondoordringbaar moerasbos, omzoomd door drie rivieren: de Hollandse IJssel, de Lek en het veenriviertje de Vlist. In de middeleeuwen mogen boeren het gebied bebouwen, op basis van een overeenkomst (een cope) met de grondeigenaar. Elk perceel niet breder dan tien meter, maar je mag dat wel zo ver als je wilt naar achteren uitbreiden.  Vandaar dat de Krimpenerwaard nog altijd bestaat uit smalle percelen, omringd door in totaal 3000 kilometer slootjes. Het resultaat: het grootste slagenlandschap ter wereld. Rond 1600 begint het water in de Krimpenaarwaard te stijgen en moeten molens ervoor zorgen dat de bewoners droge voeten houden. Door dat droogmalen gaat de veengrond inklinken, waardoor die alsmaar dieper daalt. Daarom moeten die dijken rondom steeds hoger. De laatste dijkverhoging is in de jaren tachtig.

Cor Hospes
November 22, 2023
Hopelijk heb je ervan genoten! 👍🏼
Gepersonaliseerde updates ontvangen?
Ruimte om te ondernemen

Boerderij met twee hartjes

Cor Hospes
15.4.2021
22.11.2023
Buitenstate.nlRuimte om te ondernemen
Boerderij met twee hartjes

Een monumentaal 17e eeuws pronkstuk in de Krimpenerwaard. Langs de Hollandsche IJssel met een groots uitzicht over een slangenlandschap. Het is het hoofdkwartier van de online wijnwinkel van Karin Brunia. “Je komt de stad uit, rijdt de dijk af en bent direct op vakantie.”

Twee gemetselde hartjes

“Leuk is dit hè”, zegt zij. “In de gevel van de boerderij zitten twee gemetselde hartjes.” Hoe langer je naar de voorgevel kijkt, hoe meer siermetselwerk je ziet. Schuine en dwarse lijnen, met boven de ramen gemetselde accoladebogen. Niet bedoeld om goede sier te maken, maar vooral pragmatisch. “Om de gevel te verstevigen, en de twaalfruitschuiframen op de juiste plek te houden.”

Buikje

Karin Brunia woont in een monumentale boerderij aan de Hollandsche IJssel. Het voorhuis is in 1650 gebouwd op staal zoals dat heet, zonder heipalen direct op de harde achtergrond. De boerderij groeit uit tot een lengte van 34 meter. “Als je alleen naar de voorkant kijkt, oogt de boerderij als een superschattig klein huisje. En loop eens naar de zijkant. Zie je, het voorhuis bolt een beetje naar buiten. Alsof het door alle uitbreidingen een buikje heeft gekregen.”

Flevoland en antikraak

Karin groeit op in een Flevoland, in een boerderij. Haar vader heeft een hovenierbedrijf. Na haar middelbare school gaat zij Economie & management studeren in Groningen. Daar ontmoet zij haar vriend Jos. Hij krijgt na zijn studie een baan als chemisch technoloog in de Rotterdamse Botlek. Zij gaat naar Amsterdam en verhuist van het ene antikraakpand naar het andere. Makkelijk en goedkoop als je studeert. “Niet als je overdag werkt, en ’s avonds hoort dat je over twee weken opnieuw moet verhuizen.”

Buitenkachel in Rotterdam

Zij verhuist naar Jos in Rotterdam. Maar na jaren begint haar plattelandsdrang op te spelen. Zij wil de stad uit. Niet naar een dorp, maar echt naar buiten, in een boerderij. Een verlangen aangewakkerd in coronatijd. “Ik vond de stad echt beklemmend. Je kon nergens naartoe, behalve steeds hetzelfde rondje lopen.” Sommigen dingen kunnen ook niet in een stad. Die beperkt je. “Ik had een buitenkachel gekocht en het vuur aangezet op het balkon van ons appartement. Na vijf minuten stond de buurman aan de deur. ‘Waar was ik in godsnaam mee bezig?’ Hij had een punt. Zo’n buitenkachel, nee, moet je niet doen in de stad.”

Malolactische fermentatie

Ook haar hobby begint serieuze vormen aan te nemen. Zij verkoopt online wijn. Dat is eigenlijk de schuld van Jos, zegt zij. Hij is opgegroeid met wijn. Karin vindt zijn geleuter over malolactische fermentatie, schilweking en restsuiker aanvankelijk maar geneuzel. Drinkt geen wijn, ja, suikerzoete Liebfraumilch. Maar Jos steekt haar aan. Ook omdat ze beiden van lekker eten en goed koken houden, en daar horen fijne glaasjes rood, wit of rosé bij. Hij neemt haar mee naar wijnboeren in Frankrijk en zo gaan de eerste doosjes mee naar huis. “Dan horen we, wauw, dit is mooi, waar hebben jullie dit vandaan?”.

Meer verhalen lezen?

Buitenstate inspireert je graag over het buitenleven. Vul je naam en e-mailadres in.

Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.
Bedankt voor je aanmelding! Je blijft vanaf nu op de hoogte van exclusieve en gepersonaliseerde Buitenstate updates!
Oeps! Er ging wat mis bij het versturen van het formulier.

Gerelateerde artikelen

Ruimte om te ondernemen
Boerderij met twee hartjes
Ruimte om te ondernemen
In de stilte van het zijn
Ruimte om te ondernemen
Groot. Groen. Gezellig. Goed. Hoogtijdagen voor de agrarische kinderopvang
Ruimte om te ondernemen
Eeuwig herfst in Velddriel
Ruimte om te ondernemen
Fryslân is ús thús
Ruimte om te ondernemen
Iedere levensfase verlangt een aanpassing
Ruimte om te ondernemen
Logeren in ligboxstal
Ruimte om te ondernemen
Dit voelt niet als werk, maar als liefhebberij
Ruimte om te ondernemen
Een paddock langs de Lek
Buitenstate.nlRuimte om te ondernemen
Boerderij met twee hartjes
Ruimte om te ondernemen

Boerderij met twee hartjes

15.4.21
22.11.2023
|
Cor Hospes

Een monumentaal 17e eeuws pronkstuk in de Krimpenerwaard. Langs de Hollandsche IJssel met een groots uitzicht over een slangenlandschap. Het is het hoofdkwartier van de online wijnwinkel van Karin Brunia. “Je komt de stad uit, rijdt de dijk af en bent direct op vakantie.”

Twee gemetselde hartjes

“Leuk is dit hè”, zegt zij. “In de gevel van de boerderij zitten twee gemetselde hartjes.” Hoe langer je naar de voorgevel kijkt, hoe meer siermetselwerk je ziet. Schuine en dwarse lijnen, met boven de ramen gemetselde accoladebogen. Niet bedoeld om goede sier te maken, maar vooral pragmatisch. “Om de gevel te verstevigen, en de twaalfruitschuiframen op de juiste plek te houden.”

Buikje

Karin Brunia woont in een monumentale boerderij aan de Hollandsche IJssel. Het voorhuis is in 1650 gebouwd op staal zoals dat heet, zonder heipalen direct op de harde achtergrond. De boerderij groeit uit tot een lengte van 34 meter. “Als je alleen naar de voorkant kijkt, oogt de boerderij als een superschattig klein huisje. En loop eens naar de zijkant. Zie je, het voorhuis bolt een beetje naar buiten. Alsof het door alle uitbreidingen een buikje heeft gekregen.”

Flevoland en antikraak

Karin groeit op in een Flevoland, in een boerderij. Haar vader heeft een hovenierbedrijf. Na haar middelbare school gaat zij Economie & management studeren in Groningen. Daar ontmoet zij haar vriend Jos. Hij krijgt na zijn studie een baan als chemisch technoloog in de Rotterdamse Botlek. Zij gaat naar Amsterdam en verhuist van het ene antikraakpand naar het andere. Makkelijk en goedkoop als je studeert. “Niet als je overdag werkt, en ’s avonds hoort dat je over twee weken opnieuw moet verhuizen.”

Buitenkachel in Rotterdam

Zij verhuist naar Jos in Rotterdam. Maar na jaren begint haar plattelandsdrang op te spelen. Zij wil de stad uit. Niet naar een dorp, maar echt naar buiten, in een boerderij. Een verlangen aangewakkerd in coronatijd. “Ik vond de stad echt beklemmend. Je kon nergens naartoe, behalve steeds hetzelfde rondje lopen.” Sommigen dingen kunnen ook niet in een stad. Die beperkt je. “Ik had een buitenkachel gekocht en het vuur aangezet op het balkon van ons appartement. Na vijf minuten stond de buurman aan de deur. ‘Waar was ik in godsnaam mee bezig?’ Hij had een punt. Zo’n buitenkachel, nee, moet je niet doen in de stad.”

Malolactische fermentatie

Ook haar hobby begint serieuze vormen aan te nemen. Zij verkoopt online wijn. Dat is eigenlijk de schuld van Jos, zegt zij. Hij is opgegroeid met wijn. Karin vindt zijn geleuter over malolactische fermentatie, schilweking en restsuiker aanvankelijk maar geneuzel. Drinkt geen wijn, ja, suikerzoete Liebfraumilch. Maar Jos steekt haar aan. Ook omdat ze beiden van lekker eten en goed koken houden, en daar horen fijne glaasjes rood, wit of rosé bij. Hij neemt haar mee naar wijnboeren in Frankrijk en zo gaan de eerste doosjes mee naar huis. “Dan horen we, wauw, dit is mooi, waar hebben jullie dit vandaan?”.

Meer inspiratie?

Buitenstate deelt met liefde verhalen over het buitenleven. Laat je gegevens achter.

Thank you! Your submission has been received!
Oops! Something went wrong while submitting the form.

Gerelateerde artikelen

Ruimte om te ondernemen
Boerderij met twee hartjes
Ruimte om te ondernemen
In de stilte van het zijn
Ruimte om te ondernemen
Groot. Groen. Gezellig. Goed. Hoogtijdagen voor de agrarische kinderopvang
Ruimte om te ondernemen
Eeuwig herfst in Velddriel
Dan horen we, wauw, dit is mooi, waar hebben jullie dit vandaan?

Geen Dolly Parton-wijn

Wat gebeurt. De dozen en kisten stapelen zich thuis meer en meer op, en ineens bedenkt zij, ik ga van wijnverkoop mijn werk maken. Karin behaalt de benodigde papieren en vergunningen, schrijft zich in bij de KvK en start naast haar vaste baan de online wijnwinkel Puike Wijnen. Europese wijnen die je niet bij anderen vindt. Geen rechttoe rechtaan Dolly Parton-wijnen of fruitbommen, nee, het mag wel wat eleganter. Met wat zuren en frisheid die het krachtige rood en boterige wit net iets optillen. “Anders is de balans weg.” De wijndozen heeft zij verspreid over meerdere Shurguards in de stad. Onhandig en onoverzichtelijk. “Ook mijn groeiende wijnvoorraad had dringend ruimte nodig.”

Bang voor de Algerabrug

Op zoek naar een wijnvoorraadwoonhuis rijden ze door de polders en het groen tussen Rotterdam en Den Haag. De Hoeksche Waard? Nee, te saai, te veel rechttoe rechtaan. Rockanje en Oostvoorne, zeker, handig voor Jos, zo vlak onder de Europoort. Maar dan moet zij op weg naar huis steeds langs de Botlek. De Krimpenerwaard valt ook af. Vanwege de Algerabrug, de verbinding tussen Krimpen en Capelle aan den IJssel, echt een verkeersknooppunt, horen ze. Daarbij: “Ik had al eens aan deze dijk gekeken en vond het niks.”

Lastige isolatieklusjes

Dat verandert als zij twee jaar geleden van haar Buitenstate-makelaar een tip krijgt, de boerderij met het buikje. Het karakter, de sfeer, het rieten wolfdak, Karin gaat om, en nee, het huis is nog lang niet klaar. Hoeft ook niet. “Dit is een lange termijn project. Als ik het binnen een half jaar spic en span had willen inrichten, volledig naar mijn smaak, dan was ik volledig in de stress geraakt, en had er zeker nog wat geld bij gemoeten.” Gelukkig heeft zij een handige vader die graag klust. Omdat het een monumentaal pand is, kan hij niet als een dolle door de ruimte bulldozeren. Niet dat ze dat wil, maar dat maakt isolatieklusjes soms wat lastiger. Zij wijst naar de twaalfruitschuiframen van het voorhuis. Al die losse raampjes. Wanneer je die moet vervangen door dubbel glas, met behoud van het buitenaanzicht, dat is een duur grapje. “Je kunt een kozijn met dubbel glas achter die monumentale ramen zetten. Dan verandert er niks aan de buitenkant.”

De boerderij met het buikje

Ruimte om te ondernemen

Fryslân is ús thús

Ruimte om te ondernemen

Iedere levensfase verlangt een aanpassing

Ruimte om te ondernemen

Eeuwig herfst in Velddriel

Ruimte om te ondernemen

Boerderij met twee hartjes

Ruimte om te ondernemen

Groot. Groen. Gezellig. Goed. Hoogtijdagen voor de agrarische kinderopvang

Ruimte om te ondernemen

Dit voelt niet als werk, maar als liefhebberij

Ruimte om te ondernemen

Logeren in ligboxstal

Ruimte om te ondernemen

Een paddock langs de Lek

Ruimte om te ondernemen

In de stilte van het zijn

Gerelateerde artikelen