“Endurance rijd je voor de eer”
Het is dat onbekende kindje binnen de hippische sport. Terwijl we ervoor de zaligste ondergrond hebben. Spring op je paard en doe mee aan endurance. Een duurloop voor paarden langs stranden, door bossen en over bergen van 20 tot 160 kilometer. Jarmila Lakeman, bondscoach van het Nederlandse endurance team. “Die mooie bospaden in Nederland met een lichte demping, waarin je niet wegzakt, echt, zo’n all weather bodem, die zijn wel zo zalig.”
Supersmalle paden, verschillende ondergronden, fikse hoogteverschillen en diepe afgronden. De 160 kilometer van Florac in de Cevennen. Het is een van de meest prestigieuze en oudste endurancewedstrijden ter wereld, vertelt Jarmila Lakeman, bondscoach van het Nederlandse enduranceteam. Het parcours stond echt op haar lijstje. “De start is om half vijf ‘s ochtends, in het donker. Dorpsinwoners staan langs de kant, anderen hangen uit de ramen. Ook als je door sommige dorpjes komt, zitten mensen op het terras te kijken.” Na tien uur en een kwartier komt zij als achtste over de streep. “Voldaan en trots op mijn paard dat zo sterk was tot aan de finish.”
Een emmer voor de eer
Endurance is dat onbekende kindje binnen de Nederlandse paardensport. Dressuur en springen, ja, dat kennen de meesten wel, sterker, daar zijn we in ons land bijzonder goed in. Je kunt ermee als ruiter ook een aardig zakcentje verdienen, soms zelfs tonnen per concours. Hoe anders gaat dat binnen endurance, een duurloop voor paarden, waarbij je routes van 20 tot 160 kilometer rijdt door bossen, over bergen en langs stranden. Jarmila weet nog goed wat zij in 2017 krijgt, wanneer zij, na acht uur paardrijden, zilver wint op het NK. Geen geldbedrag, maar een plastic emmer. “Endurance rijd je voor de eer. Of gewoon, omdat je al vroeg weet dat je niks anders meer wilt.”
Arabieren zijn de Kenianen
Dat lot treft Jarmila, al jong een paardenmeisje. Zij gaat elke dag naar haar manege De Eenhoorn in Zutphen. De eigenaresse is een enduranceliefhebber, en ja, dat wil zij ook. Als ze dertien is, mag zij meehelpen de Arabieren van de manege te trainen. Dat zijn de Kenianen en Ethiopiërs van de endurance. Ze ogen als typische marathonlopers, zijn wat smaller en tengerder dan andere paardenrassen, flink gespierd, en kunnen goed met de warmte omgaan. Nog belangrijker: ze willen gaan. En dat wil Jarmila ook: op haar zestiende rijdt zij haar eerste WK. “Dat is het voordeel als je in je eigen land weinig concurrentie hebt.” Er zullen nog vele kampioenschappen en prijzen volgen, waaronder een bronzen teamplak op het Europees Kampioenschap in 2015.